Alles is energie

‘Wat jij met energie doet resoneert gewoon niet zo bij mij,’ zei vriendin D. eerlijk. Even daarvoor had ze een plagerige opmerking gemaakt over de energietraining die ik volgde. ‘Sorry, in mijn hoofd heb ik een karikatuur van je gemaakt.’ Ze zei het met een grijns van oor tot oor.

We waren neergestreken bij een pizzeria. De atmosfeer binnen sprankelde. Ondertussen stegen goddelijke aroma’s op van onze borden. Ik begreep haar opmerking en de karikatuur wel. Energie wordt vaker vaag gevonden. Alsof je bezig bent met nieuwe kleren voor de keizer. Je kunt het niet (meteen) zien, dus moet het wel niet bestaan. Terwijl: alles is energie en iedereen houdt zich er dagelijks mee bezig. Denk aan elektriciteit, voedsel, de wind, zon, aan hoe je benoemt welke activiteiten en mensen je energie geven of juist niet.

Ga je beter letten op al die energiebewegingen en -uitwisselingen, dan gaat er een wereld open. Je waarnemingen worden subtieler. Je merkt bijvoorbeeld op hoe voedend de energie van een bepaalde locatie is. Daarom ben je er zo graag. Of het valt je op hoeveel informatie er telepatisch wordt overgedragen. En die subtiele waarnemingen en ervaringen kun je weer gebruiken voor jezelf, anderen en de wereld om je heen.

De energie van een stad

D. en ik hadden elkaar ruim een maand niet gezien, er viel veel uit te wisselen. Ze vertelde hoe fantastisch hun vakantie was geweest. Met haar gezin was ze een paar weken door ruig Schotland gereisd. Wildkamperen, wildplukken. Zoveel vrijheid. Ze straalde.
Bij thuiskomst verliep het leven moeizamer, zei ze. De energie in huis stroomde niet. Er hing iets, al tijden. Als ik daar iets aan kon doen? De energie van de kinderen was ook opmerkelijk anders dan voor de vakantie. Daar moesten ze iets mee. Ze vertelde over die dag na de vakantie dat ze door de stad fietste. De drukte van de eerste schoolweek duidelijk voelbaar. Hoe zwaar dat was geweest. Ze kreeg überhaupt geen energie meer van Amsterdam, terwijl de stad haar altijd zoveel energie had gegeven.

Ik boog over tafel naar haar toe. ‘Je hebt het woord energie nu al zes keer laten vallen, maar verder resoneert het helemáál niet bij je.’ Nu was ik het die van oor tot oor grijnsde.
Ze schaterde.
Ik schaterde mee. Wat een vrolijke avond was dit. Het leek of de sprankeling zich in ons gesprek had gemengd. Even later kwam de energie van haar moeder ter sprake. Ze had het zelf ook door. ‘Dat is zeven,’ zei ze snel. ‘Schrijf dáár maar een stuk over.’

Ik vond het een goed idee, en ik kreeg het zomaar in de schoot geworpen. Ook dat is gebruikmaken van energie: rustig kijken wat zich vanzelf aandient en je dan eenvoudigweg laten meevoeren met de stroming. Ertegenin zwemmen kost namelijk veel … energie.